Subakromiyal Sıkışma Sendromu

Subakromiyal sıkışma sendromu, omuz abduksiyon veya fleksiyona getirildiğinde akromion ön kısmının, özellikle supraspinatus tendonu ve diğer rotator kılıf tendonları üzerinde mekanik basısı ile oluşan ağrılı bir sendromdur.  Sendrom zamanında saptanamaz ve yeterli tedavi uygulanamaz ise gelişen bir dizi olay sonucu ilerleyici dejeneratif değişiklikler ortaya çıkar. Sonuçta artan ağrı ve hareket kısıtlılığı nedeni ile omuzun kullanımı büyük ölçüde güçleşir hatta olanaksızlaşır. Hastalar fonksiyonel yetersizlik sonucunda sosyal yaşantı ve mesleklerinden uzaklaşmak zorunda kalabilir. Ayrıca ekonomik açıdan iş gücü ve parasal kayıplar ortaya çıkar.

Subakromiyal sıkışma sendromunun 3 evresi bulunur:

Ödem ve Hemoraji

Sıklıkla gençlerde, kolun baş üstü bir seviyede aşırı aktivitesi sonucunda gelişir.

Fibrozis ve Tendinit

Tekrarlayan travmalar sonucunda subakromiyal bursa, supraspinatus tendonunda fibrozis ve kalınlaşma meydana gelir.

^{Kemik ve Tendon Lezyonları}

Genellikle 40 yaş üzeri bireylerde görülür. Rotator kafta parsiyel veya tam yırtık, bisipital tendon yırtığı, akromiyon ve tüberkulum majusta kemik lezyonları oluşur.

Tedavi Süreci

Fizyoterapi uygulamalarında ilk adım istirahattir. Bu dönemde rotator manşet ve subakromiyal bursanın sıkışmasına neden olacak hareketler engellenmelidir. Bu nedenle özellikle baş seviyesi üzerindeki hareketlerden kaçınılması gerekir. Çoğunlukla, istirahat süresi çok kısadır. Normal koşullarda, ağrıya neden olan enflamasyon 1-2 hafta içerisinde germe hareketlerinin yapılmasına imkân tanıyacak şekilde azalır.Tedavinin en önemli kısmı egzersiz tedavisidir. Amaç eklem hareket açıklığını korumak ve artırmak, kapsül gerginliğini gidermek (özellikle posterior kapsül) ve rotator manşet kaslarını güçlendirmektir.